Translate

Wednesday, September 22, 2010

පොතක් අතරින්.......

සාහිත්‍ය මාසය නිසා පොත් සාප්පු ගානෙ වැඩිපුර යන එක අපේ පුරැද්දක්නෙ එ මොකද පොත්වල මිලට වට්ටම් ලබාගැනිමට හැකි නිසායි.. මම පොත්සාප්පුවට ගියාම වැඩිපුරම යන්නෙ පර්වර්තන තියෙන තැනට වෙනද වගෙම මම ගත්තෙ පර්වර්තනයක් තවම කියවල ඉවර නැහ. ඒත් මෙය සත්‍ය කථාවක් නිසා ,කියවන අයට හදුන්වාදෙන්න ඔනයයි කියල මට හිතුන. මෙ පොතෙ නම කාන්තාරෙ අහිංසකාවිය. මැදපෙරදිග රටවල පවතින පැරණි නිති රිති අනුව තරැණියකට ගෙන දුන් මරණය ගැන මෙ පොතෙක් කියවෙන්නෙ. වෙනත් අගමක තරැණයෙකු සමග ඇතිකරගන්නා පේමය නිසා දෙමවිපියන් විසින් මරණයට පත් කල අයුරැ විසතර වෙනව
අගම නිසා දැඩිනිතිරිති වලට යටත්ව ජිවත්විමට සිදුවි ඇති මැදපෙරදිග තරැණියන් ,තමන්ගෙ නිවස තුලම වහල්භාවයට පත්වි දුක්බර ජිවිතයක් ගතකරන අකාරය කතවරිය පෙන්වා දෙනව .මෙහි කතවරිය වන්නෙද කතා නායිකාවගෙ මිතරියයි. එ නිසා වඩාත් සංවේදි අකාරයෙන් සිදුවු සිද්ධින් ඉදිරිපත් කිරිමට හැකිවි තිබෙනව.කාන්තා නිදහස පිලිබද අපට අති අසිමිත බව මෙ කාන්තාවක් ලබන්නාවු පුරැෂාධිපත්ය හමුවෙ පැහැදිලිවෙ. අනෙක් කරැණ වන්නෙ දෙමවිපියන් හා දරැවන් අකර අති සෙනෙහසයි. තමන්ගෙ පවුලෙ නම්බුව වෙනුවෙන් දරැවකුගෙ ජිවිතය බිලිදිම අපට නම් කිසිසේත් සිතාගක නොහැකියි..එත් ජොර්දානය වැනි රටක පවුලෙ නම්බුව වෙනුවෙන් දරැවන්ගෙ ජිවිත දෙමව්පියන් විසින්ම නැති කිරිම අපුසිද්ධියෙ සිදුවන්නකි..එවැනි මරණවලට නිති රිති නැතිබව ද කතා නායිකාව පෙන්වා දෙයි. අපෙ උපන් බිම , අපෙ අගම්, අපෙ සංස්කෘතිය මොන තරම් වටිනවද කියල හැගෙන්නෙ මෙවැනි සත්‍ය කතා තුලිනි..වෙනත් සංස්කෘතින් අතරින්  ශිලංකික බව බව ලැබෙන්නෙ ත් පෙර පිනක් තිබිය යුත් බවයි මගෙ හැගිම.

Saturday, September 11, 2010

කමෙට් නැතත් මෙය කියවා උදවි කරන්න

සියලුම බෞද්ධ ජනතාවගෙන්කරන ඉල්ලිමක්. යාපන චාරිකාවෙදි අප ගිය එක් ස්ථානයක්වුයෙ  "කදුරැගොඩපන්සල"මහ රහතන්වහන්සේලා හැටනමකගෙ භෂ්මාවශෙෂ තැන්පත් කර ඉදිකර අති චෙත්‍ය හැටක් එහි තිබෙනව.අත ඉතිහාසයක් අති මෙම පන්සල ,අක්කර 300ක ඉඩ පුමාණයත් එදා පැවතියද අද වන විට අක්කර 3ක පුමාණයක්පමණක් අත.පන්සලෙ වැඩ සිටින ස්වාමින්වහන්සෙ අපට කරැණු පැහැදිලි කරමින් පැවසුවෙ, මෙම පන්සලෙ ඉතිහාසයයි.පුරාවිද්‍ය දෙපාර්ථමෙන්තව විසින් කරන ලද කැණිම් වලින් සොයා ගන්නා ලද මෙම චෙත්‍ය එදා වැඩ සිටි මහරහතන් වහන්සේලා 60නමකගෙ බව සොයාගෙන අත. පසුකාලෙයඅතිවු යුද්ධය නිසා හුදකලා වු පන්සලල හමුදා විරැවන්ගෙ කැපවිම මත අද දක්වා අරක්ෂා වෙමින්පවති. එ යුගයෙ බෞද්ධ ජනතාවට යැමට නොහැකි වු ස්ථානයක වු නිසා කිසිම පිලිසරණක් නොමැතිව ස්වාමින්වහන්සේලාගෙ උත්සාහය සහ හමුදා විරැවන්ගෙ අරක්ෂාව යටතෙ ඵෙතිහාසික වටිනාකම රැකෙමින් පවති.
සියලු පහසුකම් අතිව දකුණෙ සිටින ස්වාමින්වහන්සේලාට වඩා අති දුෂ්කර පරිසරයක යුද්ධයකට මැදිව මෙ පන්සල රැක ගත් එ ස්වාමින්වහන්සේලාට සාසනය රැකගැනිමෙ ගෞරවය නිතැතින්ම හිමිවෙ. ස්වාමින්වහන්සෙ පැවසු අයුරින් දානය පිරිනමන්නෙද, සියලුම පහසුකම් සපයන්නෙද ගිලන්වු විට සත්කාර කරන්නෙද අරක්ෂාව සපයන්නෙද හමුදා විරැවන් පමණිණි. විරැවන් නොමැතිනම් සාසනය අද උතුරෙ නැති තරම්ය. බුදුමැදුර ටකරන් තහඩුවලින් අවරණය කර සකසා අත .යාපනය නගරයෙ සිට සැහෙන දුර පුමාණයක් යායුතු ගමන් මාර්ගයද කුඩා පටු පාරකි .
රටෙජනතාව වශයෙන් අපටද කල හැකි කාර්යන් අති බවයි මගෙ හැගිම. මෙවැනි ජාතික ඵෙතිහාසික ස්ථාන රුක ගැනිමයි එසදහා අපට උතුරට ගමන් කල හැක .මෙය කියවන ඔබ සැමද පන්සල වැද පුදා ගනිමින් යම්කිසි උදම්වක් කල හැකිය. වෙසක් කාලයය පොසොන් කාලයට දකුණෙ පන්සල් වල තොරණ හදල, කුඩු හදල විරිදු කියල විදුලි බුබුලු දල්වල තියෙනකොට අපි මොන තරම් ශුද්ධාවක් අතිවද එවා වැද පුදා ගන්නෙ .එත් උතුරෙ රහතන්වහන්සේලාගෙ දෙපා ගැටුනු පුද බිමක් පුද පුජා පවත්වන්න දකුණෙ අපම යායුතුයි.මන්ද එ අවට සිටින සියලුම ජනයා කොවිලට යන අයයි.,,



Friday, September 10, 2010

යාපනය පින්තුරප බලන්න...........

යාපනය චාරිකාවෙදි දුටු දේවල් ඔයාලත් සමග බෙදාගන්න දෙවෙනි පෝස්ට් එකයි මෙ..අපි නාගදිපයට ගිහින් නවාතැනට එනවිට රෑ වුනා ගෙනගිය බඩුබාහිරාදිය තැන්පත් කරල රාතිු කැමවෙල හැදුව. මහන්සියත් වැඩිනනිසා ඉක්මනින්ම නිදාගැනිමයි අපේ අවශ්‍යතාවය වුනේ අපි නවාතැන් ගත් නිවසෙ හිටියෙ දුවිඩ පිරිමි ලමයින් තිදෙනෙක් ඔවුන් නිවස අපට බාර දි යනන ගියා. තොරතුරැ දැනගන්න අසාවෙන් හිටියත් භාෂා පුශ්ණය හරහට හිටිය .පසුදා පාන්දරින් අවදිවි දහවල් කැමත් හදාගෙ ගමන පිටත් වුනා අපට නැරඹිය යුතු ස්ථාන පෙන්වා දෙන්න උදව් කල අයෙකුත් හිටිය හදුන්වා දෙන්න නොහැකි වුනත් ඔහුට අපේ ස්තුතිතිය පුද කරනව  පලමුවෙන්ම අපි අම්මාන් කෝවිල බලන්න ගියා. එය විසිතුරැ යි. පත්තිනි මෑණියන්ගෙ කෝවිලක් බවයි එහි සිටි පුද්ගලයෙක් පැවසුවෙ.


අපි තවත් කොවිලක් බලන්න ගියා. ඊලග පෝස්ට් එකෙන් ඒ ගැන ලියන්නම්

Thursday, September 9, 2010

යාපනය පින්තුර

යාපනය  සංචාරයක් ගැන සිතේ තිබුන බලාපොරොත්තොවක් ඉටු කරගනිමින් පසු ගිය දිනක අපි සැවොම යාපනයබලා පිටත් වුනෙමු. පැය එකොලහක ගමනින් පසු දහවල් 1.30 වන විට අප යාපනය නගරයට පැමිණියමු. දැඩි හිරැ රශ්මියත් පිපාසයත් නිසා වෙහෙසක් දැනුනද සිතට සතුටක් දැනිනි..යාපනයට සැම සිහිනයක් බවට පත්වි තිබු නිසා මෙම ගමන සිහිනයක් සැබැ කරගැනිමක් ලෙසද දැනිනි..පපලමුවෙන්ම කාගදිපය වැද පුදා ගැනිම අපෙ අදහස විය. පාන්දර 4 සිට පොලිම් ගැහෙවන නිසා සවස එ සදහා සුදුසු යැයි අප තිරණය කලෙමු..කයිටිස් දුපත හරහා නයිනතිවි දුපත දක්වා ගමන් කලයුතය.ඇතින් පෙනෙන තල් ගස් අතරින් කයිටිස් දුපත හරහා ගමන ්කලෙමු

 බොටිටුවෙ ගමන