Translate

Sunday, September 30, 2012

ඉන්දියානු සර්වඥධාතුන් වහන්සේලා...........


                                                                                                                                                               පසුගිය කාලෙ අපේ අය බැතිබරින් යුතුව   කපිළවස්තු සර්වඥධාතුන් වහන්සේලා වැද පුදාගත් හැටි
මම පත්තරෙන් කියෙව්ව.කොයිතරම් වෙහෙසක් දරලද ඒ අවස්ථාව ලබාගත්තෙ කියල පෝස්ට් එකක් දැක්ක.ඒ අතින් මම වසනාවන්තයි කියල හිතනව .ඉන්දියා ගිය වේලේ කපිලවස්තු ධාතුන්වහන්සේලා අසල පැය ක් පමණ වන්දනා කලා.එතන හිටිය ඉන්දියන් ආරක්ෂකයා සමග කතාබහකරල ඡයාරූපත් ගත්ත.වෙන දේවල් පොටෝ ගන්න දෙන්නෙ නැහ.ලස්සන  ඇත්දල කැටයමක් තිබුන.ආසාවට මම පොටෝ එකක්  ගත්ත.ඒ අතරෙදි අපේ විජේ අයියත් කැමරාව අටවගෙන .....ආරක්ෂකය මෙය දැකල ගත්තු පොටෝ එක මකන්න කීවනෙ.නැතිනම් ඉ.රුපියල් 300ක් ගෙවන්න කීව.මම ගත්ත දැක්ක නැති නිසා මැකුවෙ නැහ.
                               තවත් සර්වඥධාතුන් වහන්සේනමක් ගැන ලියන්නයි මේ ඇරඹුම.පමාවුනා සේයාරූ අයිති ස්වාමින්වහන්සේගේ අවසරය ලබාගැනිමටයි.දඹදිව බුද්ධගයාවෙ තිබෙන මෙම සර්වඥධාතුන් වහන්සේ වැඩසිටින්නෙ අපේ හාමුදුරුවන්ගේ  භාරකාරත්වයෙන්.ලංකාවෙ වගේම මහජන ප්‍රදර්ශනයට පත්කරනව.ඉන්පසු නැවතත් තිබු තැන තැන්පත් කරනව. බ්‍රිතාන්‍යයන් කෝටි200ක් වටිනාකමක් දීල තියෙනව.ඒත් වටිනාකමක් නියම කල හැකිද? කෙසේ වුනත් ලස්සනට සර්වඥධාතුන්වහන්සේලා තැන්පත් කරල තියෙනව.ඒ මැණික් වල වටිනාකම වෙන්නැති මිල නියම කරල තියෙන්නෙ.

සර්වඥධාතුන්වහන්සේ
අගසව්ධාතුන්වහන්සේලා සමගමැද සර්වඥධාතුන්වහන්සේ
මහජනප්‍රදර්ශනක්දා
ධාතුන්වහන්සේලා භාරව සිටින රාහුල ස්වාමින්වහන්සේ

ලස්සන ඊමේල් ගැන......

බොහොම කාෙලකින්....ආයුබෝවන් වේවා.....අටම්පහුරෙ ඉන්දියන් මැෂින් ගැන කියවනකොට මට මතක් වුනා මගෙත් බ්ෙලාග් එකක් තියෙනව නේද?කියල.ඉන්දියා ගිහිනුත් අවුරද්දකට කිට්ටුවෙන්නත් ආව.මේ අවුරුද්ද පුරාවට පොස්ට 21කින් ඒ ගමන ගැන ලිව්ව. කියවපු අයගෙ ගනන දැක්කම සිතට සතුටයි.ඒ අයට ස්තුතියි.
                                     අවුරුද්ද ගෙවෙනකොට බ්ලොග් එක ගැන අමතක වුනා.එහෙමත් නෙමේ රාජකාරි වැඩ නිසාත් මේ දවස්වල හොද පොත් ටිකක් ගත්ත ඒව කියවන නිසාත් කාලය මදි වුනා.වයස අනුව නිදිමරන්නත් හොද නැහැනෙ.ඉතින් නැවතත් ඉන්දියා යන්නට සිහින දකිනව........බුද්ධගයාවේ රාහුල හාමුදුරුවො සමග ස්කපි හා සම්බන්ධවෙලා කතාකරන නිසා තොරතුරුත් දැන ගන්නව.කියවන පොත් අතරින් හොද පොතක් ගැන ලියන්නට කතුතුමාගෙ අවසරය ලැබුන ගමන් බ්ලොගය පැත්තෙ එන්න හිතාගෙ න උන්නත් මට ලැබෙන ඊමේල් ගැනත් ටිකක් ලියන්න ඔන කියල හිතුන.
                                  මව් පදිවිය කියන්නෙ උතුම් තානාන්තරයක් .අපි එය ලබාගන්න දරන වෙහෙස ගැන අමුතුවෙන් කියන්න ඔන නැහැනෙ.ඒ එක දරුවෙක් කුස තුල හොවාගෙන අම්මා කෙනෙක් දසමසක් ලබන මහන්සිය කොතරම්ද?   ඒත් එක අම්මාකෙනෙක් දරුවන් එකොලොස්දෙනෙක් කුසතුල දරා සිටියහොත් ..........ඒ අම්මාට තෙරුවන් සරණයි....දෙවිපිහිට ලැබේවා කියල ප්‍රාර්ථනා කරමු.ඒ වෙහෙසට කාටනම් පිහිටවිය හැකිද? ඒ දරුවන් හදාවඩා ගැනිමට කොතරම් වෙහෙසක් දැරිය යුතුද?
                                         මෙම ජයාරූපය මට ඊමේලයකින් ලැබුන නිසා යි දාන්නෙ ඒ අම්මා කැමැත්තෙන් පෙනි හිද තියෙනවනෙ .නැතිනම් මම බ්ලොගයට දාන්නෙත් නැහැ.පත්තරෙන් දකින්නත් ඇති.මාතෘපදවිය නිසා කියවන හැම වැරදි හැගිමක් ඇතිකරගන්නත් එපා.
වැඩි විස්තර නැතත් ගීනස් වාර්තාවක් ලෙසට නම්කරල තියෙනව.ඉන්දියාෙව තමයි මේ අම්ම ඉන්නෙ .අවුරදු 25ක් වෙනව.ඉන්දියාවෙ ඉන්න නිසාම මේ අම්ම වසානාවන්ත වෙලා තියෙනව.ඒමොකද පිරිමි දරුවන් 10දෙනෙකුට 1ක ගැහැණු ලමයයි. 1ට 10ක් වුනා නම් ඉන්දියාව වැනිරටක..........ඉන්දියාවට ගැහැණු ඇලජික් නෙ.අපිට නම් කවුරුත් එකයි නේද?දරුවො අතරෙ භේද නැහැ නේද.