හිනාගිය වැඩක්.......ඒත් සිනා නොවිය යුතුයි

දහවල්  කැම බිම අවසන් වෙලා මම කොම්පියුටරය ලග වාඩිවුනා විතරයි මෙන්න වදේ  අම්ම කැගහනව මට බයත් හිතුන සර්පයෙක් දෂ්ට කරලවත්ද කියලාකොම් වැඩෙ පැත්තකට දල මමත් දුවල ගියා මෙන්න සර්පයො දෙන්නෙක්ම වැට ලග ............ සුදුපාටයි මට හිනා ...............මම බලාපොරොත්තු වුන සර්පයින් දෙන්නෙක් නෙමෙ හිටියෙ .සුදුපාට මනුස්ස දුවරැන් දෙදෙනෙක් ..හහායි .. මට කතා කරන්න ඕන භාෂාව මොකක්ද කියල හිතාගන්න බැරිව ගියා. ඒත් අම්ම නම් සිංහලෙන් කතා කරනව ඒ දෙන්න හිනාවෙනව......මමත් කිට්ටුවෙලා අහපි "ඔයාල කොහෙද? " මොනවාදො කිව"           "ඉංග්‍රිසි කතා කරන්න පුලුවන්ද "  තවත් මොනවද  කිව.  එත් අම්ම සිංහලෙන් කියනව එ අය තේරෙනව වගෙ හිනා වෙනව.. මටත් හරි හිනා එ කාන්තාවන් ඔවුන්ෙග භාෂාවෙන් කියනව  අපේ අම්ම සිංහලෙන් කියනවගෙ දෙගොල්ල කියන්නෙ මොනවද කියල ඒ දෙගොල්ලටම තේරෙන්නෙ නැහ.. අපේ වත්තට එහා තියෙන්නෙ හෝටලයක් හෝටලයක් කිවට එතන  කෑම හදල තායි ගුවන් සේවයට දෙනව කවුරැ හරි සිංහල කෙනෙක් කරන්නනෙ .අවුරැදු  කිහිපයක් වුනත් තවම අපි දන්නෙ නැහ අයිත්කාරය කවුද කියල .ඉතින් දන්න නිසා ඇහුව "ඔයා තායිලන්ඩ්ද?කියල . යා....යා.......කියල කිව්ව .අහසට අත දික්කරල ටු මන්ත් කියල වෙන්නැති කිව එ නිසා මම හිතා ගත්ත එයාල ඇවිත් මාස දෙකක් වෙනව ඇති කියල .අපෙ කතාව අවසාන වන තෙක් දෙගොල්ලටම තේරැනෙ ංතායිලන්ඩ් කියන වචකය පමණයි. නමුත්  සිංහලගැමි කාන්තාවක් වන මගෙ නැන්දම්මා විදේශික එම කාන්තාවන් දෙදෙකා හමුවෙ සිනා මුසු මුහුනින් සිංහල බසින් කතා කලෙ ,කියන බස ,අහන බස දෙකම නොතේරැනත් ,සුහද මිත්‍රශිලි බවකිනි. වැට අද්දර සිට කල අදහස් හුවමාරැව නොතේරැනත් එ දෙදෙනා වෙන්ව ගියෙ ඉතාමත් සතුටින් බව මට තේරැම් ගියා. ඇත දුරු රටක තකිවුනාම දැනෙන බිය එ අයටත් දැනෙන්න ඇති .අනික එතෙක වැඩ කර න්නෙත් වැඩිපුරම සිංහල පිරිමි අය. 

ඉල්ලිමක්

වින්ඩොස් වලින් අයින්වෙලා උබුන්ටු දමා ගතත්ත් තවම වැඩ කටයුතු කරන්න අමාරැයි. එ්මොකද මෙ මෙහෙයුම් පද්ධතිය ගැන කිසිම දැනිමක් නැති නිසයි.guru වෙබ් අඩවියෙ තිබෙන වීඩියෝ වලින් යම්කිසි දැනුමක් ලබාගත්තත් තවමත් අතරමංවෙලා වගේ. උබුන්ටු ගැන ලියවි ඇති පොතක් මිලදි ගතතත් එහි ලියවි ඇති දේ තේරැම් ගැනිමට අමාරැයි. ගොඩක් දෙනෙක් නිදහස් මෘදුකාංග පාවිච්චි කරන්න අකමැති මෙ ගැන දැනිමක් නැති නිසයි කියල මට හිතෙනව .නමුත් මෙය අතහරින්න හිතෙන්නෙ නැහ. එතරමටම නිදහස් .අසාවෙන් යමක් කරන්නක පුලුවන් වෛරස් ගැන බියවිය යුතු නැහ. මමපාවිච්චි කරන්නෙ උබුන්ටු 10.4. මෙහි නවතම අංගයන් ඇතුලත්වෙලා තියෙනවව.අපට අවශ්‍ය අමතරරමෘදුකාංග වෙනම ලබාගන්න පුලුවන්.ටයිප් කිරිමට අවශ්‍යශ්‍යසිංහල භාෂාව input method එකෙන් ලබාගන්න පුලුවන්..පලමුවෙන් මම උබුන්ටු install කලත් වැරදිම් ඇතිවුනා. නමුත් සිංහල හොදින් ටයිප් කිරිමට හැකිවුනා. නැවත install කලවිට සිංහල අකුරැ ක්‍රමවත් නැහ. මේ වගෙ ගැටලු කිහිපයක් ඇරැනු කොට උබුන්ටු මෙහෙයුම් පද්ධතිය හොද බවයි මගෙ හැගිමවෛ
සිංහල බ්ලොග් ලියන අයත් උබුන්ටු පාවිච්චි කරනවනෙ. එ අය මේ ගැන වඩාහෙදට දන්නව ඇ ති නොදන්න අප වගෙ අයට  උදව්වක්වශයෙන් උබුන්ටු ගැන ලියන්න කියලයයි මගෙ ඉල්ලිම. එවිට නිදහස් මෘදුකාංග භාවිතා ගොඩක් දෙනෙක් පෙලබෙනු ඇතියි මගෙ අදහස.

පුංචි සාදුගෙ සිත .............

පාසැල් බස් රථය නොමැති දිනයක මම වෙනත් ලංගම බස් රථයකින් ගමන් කරමින් සිටිය. දරුවෙක් වඩා ගත් මවක් ,තවත් කුඩා දියණියක් සමග බස් රථයට ගොඩවුනා.එම බස් නැවතුමෙන් ම සාමනේර හාමුදුරුනමක් ද බස් රථයටය නැග්ග. අර කාන්තාව කුඩා දියණියට පැවසුවෙ "දුව සාදු ලගින්ම වාඩි වෙන්න" වයස අවුරුදු දහයක් පමණ වු මෙ පුංචි හාමුදුරුවෙ කුඩා දියණියව අතින් අල්ලගෙන ලගින් වාඩි කරගත්ත.. ටික දුරකින් ඒ අය බසයෙන් බැස ගත්ත. බස් රථ නැවතුම ඉදිරිපිට තිබුනෙ ක්‍රිඩා පිට්ටනියක් .අතින් අල්ලාගෙන බසයෙන් බැස්ස හිමි නම  අතින් දියණියගෙ අත අතහැරන . ඇය ඒ මේ අත දිව ගියා අම්ම ඉදිරියෙන් යනව .පුංචි සාදු දැස් අයාගෙන බලා සිටිනව. නංගිගෙ අත අතහැරුන බවක් වත් මතක නැහ .
පුංචි සාදු අසාවෙන් බලාන හිටියෙ මොකක්ද?ඒ පුංචි දැස්වල රැදි තිබු බැල්ම මට කවදාවත් අමතක වෙන්නෙ නැහ.. පුදුමයකින් අසාවකින් හා කණගාටුවකින් එ දැස් වෙලිල තිබුන .අපුරුවට ලිහිල් වු සිවුරු පොට හදාගත්ත .අත නිදහස්ව තිබු නිසායි පුංචි සාදුට නංගිව  මතක් වුනෙ.අකමැත්තෙන් වුවත් දැස් අහකට ගන්න සිදුවුනා. සියලු බැමි වලින් නිදහස් ව සංසාර දුකින් එතෙරවන්න සම්බුදු හිමි මග ගියත් , අම්මා දෑතට දුන් නංගිගෙ වගකිම පැහැර හැරුන නිසා පුංචි සාදුත් කලබල වුනා. නංගි ටික දුරක් ගිහින්, දුවගෙන ගොස් නංගිව අල්ල ගන්නත් බැහ. හොද වෙලාවට සෙල්ලක්කාර නංගි අයිය ලගට (සාදු)දුවගෙන ආව.. නංගිගෙ අත තදකරල අල්ල ගත්ත..එත් දෑස් ඈතට ඈතට යොමුවෙලා. අසාවෙන් ප්‍රීතියෙන්  දෙනෙත් දසුන්ගතවෙලා . සිත කොහේදො ඉගිලි ගියා වගෙ .අතිතයට වෙන්න ඇති. ගෙදර ඉන්න කාලෙ නංගිත් එක්ක සෙල්ලම් කල හැටි මතක් වෙන්න ඇති.තම වයසෙ ළමුන් ක්‍රිඩා පිට්ටනියෙ කෙලිදෙලෙන් ගත කරන හැටි නොහැරි බලමින් පුංචි සාදු ,නංගිගෙ අත තදින් අල්ලාගෙන ඇතට ඈතට නොපෙනි යන තුරු මම බලා සිටිය..කාගෙත් අවධානය යොමු නොවු දසුනක් වුවත්, මගෙ සිත තුල අමතකනොවන සිදුවිමක් ලෙස සටහන් වුනා