Translate

Sunday, March 28, 2010

හදිසි පණිවිඩයක්.... ෙම් අහන්න

සිංහල අළුත් අවුරුද්ද ලග ලගම ඒනව. කොහෝ නාදයත් විටින්විට අැහෙනව. නිදහස් රටක් ෙලසින් සමරන පළමු සිංහල අවුරුද්ද නිසා මෙහි විශේෂත්වයක් තියෙනව.දැන් දැන් අලුත් අැදුම් ගන්න සාප්පුවල සෙනග පිරිල.මිනිසුන් සිංහල අවුරුදට සුදැනම් වන විට තවත් පැත්තකින් ස්වභාව ධර්මයත් සුදානම් වෙනව. ඒ මොකටද ? කාහටත් කුතුහලයක් අැතිෙව්වි. අැයි දන්නෙ නැද්ද ෙමා්සම් වැසි සශ්‍රික වෙලා. ඒත් අපිට මොකද? වැස්සොත් කුඩය තියෙන්නෙ. වහින වෙලාවට ගෙදර නමි හොදට නිදාගන්නව.ඒත් රෙදිටික සෝදල ෙව්ලගන්න ගියාම හරිම කරදරයක්. වහින්නෙ නැතිවත් බැහැනෙ.තියෙන රස්නය .දහඩිය වැගිරෙනව.
            වැස්ස ගැන කතා කලොත් කවුරුත් මෙහෙම හිතනව. කැමතියි අකමැතියි.අපිට වැස්ස අවශ්‍යයි. අපි ජිවත්වන පරිසරයට අත්‍යඅවශ්‍ය දෙයක් වැස්ස.ඒ වගේම ෙහාද හිරු ඒලියත් අපට අවශ්‍යයි. අව්ව වැස්ස ෙදකම සමානව අපිට ලැබෙන රටක අපි ජිවත්වෙන්ෙන .ඒගැන අපි සතුටුවිය යුතුයි.
                                                             
   ෙමා්සම් වැසි අැදහැෙලන්ෙන නිකම් ෙනාවෙයි.හැන්දැවට අහස කළුවර කරගෙන ගොරවල අකුණු පුපුරමින්..... ෙම් බක් මාසයනෙ.කවුරුත් දන්නවනෙ අකුණු අැතිවෙන්නෙ වැඩිපුරම බක් මාසයට.
                  අකුණු ගහල ෙගාරවන විට අපි කරන්ෙන ගෙදර කොතනකට හරි වෙලා ඉන්න ඒකනෙ. පුංචි ලමයි නමි බයේ අඩනව.ජනෙල් දොරවල් වහනව.ගේ අැතුලට වෙලා මොනවා හෝ වැඩක යෙෙදනව. ඒත් අපිට අමතක ෙවන වැදගත්ම දෙයක් ගැන කියන්නයි මට අවශ්‍යය. බ්ලෝග් කියවන ලියන හැමෝම කොම්පියුටරයක් පාවිච්චි කරනව. වැස්ස වෙලාවටත් වෙනසක් නැහ.අකුණු සැර වදින ෙවලාවට සියලුම විදුලි උපකරණ ක්‍රියා විරහිත කරන්න.ඒවිතරක් මදි විදුලියට සම්බන්ධ වෙන ප්ලග් ගලවන්න. ඒවා බිම නොවදින සේ උඩකින් තියන්න.ටෙලිපෝනය සමග ඉන්ටනෙට් භාවිතා කරනව නමි ෙටලාපෝනය ගලවා දැමිය යුතුුයි.මා දන්නා අයෙකු සියලුම විදුලි උපකරණ ගලවා දමා තිබුනත් රවුටරය  ෙටලිපෝනයට සම්බන්ධවන වයරය ත් ෙටලිපෝනයත් ගලවා ෙනාතිබිම නිසා පරිගණක සම්පුර්ණයෙන් පිලිස්සි තිබුනා. අපි ඒතරමි ගනන් ෙනාගන්නා දේ තුලින් ෙලාකු විනාශයන් වෙන්න ඉඩතියෙනව.ජිවිත පවා විනාශ වෙලායනව.
               මෙය කියවන ඔබ ෙගදර සියලු දෙනාම දැනුවත් කරන්න.ශිතකරණය ෙටලිෙපා්නය  රූපවාහිනිය අාදි වු සියලුම ෙද් ගලවා දමන්න.ෙම් දිනවල ගෙදරින් පිටට යන අවස්වලදි මතක අැතිව ෙම්වා ගලවා යන්න පුරුදු වෙන්න.

Saturday, March 27, 2010

අාරක්ෂකයා අප අතහැර ගියේය.

අපේ ගෙදර සිටි අාරක්ෂකයා අනපේක්ෂිත ලෙස අප අතහැර ගියේය.සුපුරුදු ජවය සිතට ගත් ඒයා වෙනදාමෙන් ඉදිරියට ගියේ අභිත සෙන්පතියෙක් විලසින් . ඒත් ෙදෙයිවය කොතරම් කුරිරුද? සතරගාත් පෙරටුකොට ඒක පිම්මට පැන ඩැහැගැනිමට සුදානම්වුවත් ප්‍රතිවාදියා ඉක්මන් විය. ඒය අපට දැනුනේ නැත. අප තේරුම් ගන්නා විට අපේ සහෘදයා අපගෙන් සමුගෙන අැත. හදවතම දවාගෙන දැනුන ෙව්දනාව කියා නිම කල නොහැකිය.
                   ෙවනදාටත් සර්පයින් අපේ වත්තට පැමිනේ. ඒය දැනගන්ෙන අපේ අාරක්ෂකයා මාර්ගයෙනි. ශබ්ද නගා  නගන අපුර්ව හඩක් අැත. ඒය අැසුනු විට අප දැනගන්නෙ සර්පයෙක් පැමිණි අැති බවයි.කිදෙනෙක් මෙලෙස මරා දමන්නට අැතිද?අරක්ෂකයා සිටින තාක් අපි සර්පයින්ට බිය වුයේ නැත. ෙදදෙනාම සත්වයෝය.සර්පයාද ජිවයකි.පරිසරයේ ජිවත්විය යුතු උරගයෙකි.අපි කිසිම විටක ඒවන් සතෙක් මරන්නෙ නැත. ඒනමුදු අපගේ අරක්ෂයාට හසුවුවිට ඒම සතා පණපිටින් යන්නෙද නැත.ඒවැනි අවස්ථාවල අපි සර්පයාට පමණක් නොව අරක්ෂකයා ලගට යෑමටද බියවෙමු.
                  ගැරඩින් පොළගුන් නාගයින් මෙන්ම කළවැද්දන් වැනිසතුන්ද අාරක්ෂකයා ගෙන් ගැලවි නොගිය අවස්ථා තිබුණි. ඒහෙත් ඒදා පැමිණි නාගයා ජය ගත්තේය.කටින් අල්ලා සොලවා දමා අඩපණ කරන්නට දැරු උත්සාහය වැරදිගියේය.තත්පරයක ප්‍රමාදයෙන් විෂදළ දිව සිසාරා යන්නට අැත.
                   රාජකාරිය නිම වි ගෙදර පැමිෙනන මා පිලිගන්නට වෙනදාමෙන් පැමිණ ඔවුන්ට අාෙවිනික සුහද පිලිගැනිමකින් මාසිත සනහා  ගියද  හෝරාවකින් මාසිත දවා හඩවා සදහටම සමුගත්තේය.
                   ඒඅඩුව පිරිමසාගන්නට කාත් කවුරුත් නැති මවක් සහ දරුවන් තිදෙනෙක් ගැන සොයා බලන්නට අපට සිත්විය.ලෝකය තුල කොතරමි විවිධ දේ තිෙබ්ද?කුසට හරි අහරක් නැතිව වාසයට නියමිත ස්ථානයක් නැතිව සිටි අැය අපට දරුවන් දෙෙදනෙක් භාරදි ඒම බරින් නිදහස් විමට කැමැතිවනු අැතැයි අපි සිතුවෙමු.ඒ මන්ද මිනිස් වර්ගයාගෙ මව්වරුන් දරුබරින් නිදහස් විමට ගංගා අැලදොල සොයන ෙම් යුගයේ අපිවැනි කරුණාබරිත මිනිසුන් ෙවත ෙම් මව විශ්වාසය තබාවි යැයි අනුමාන කලෙමු.ඒහෙත් ෙරා්හලකට නොගිහින් ෙබ්රුනේ අමාරුවෙනි.
                    සැමවිටම මට නොසිතා සිටිය හැකි කරුණක් අැත. වසරගනණාවත් අප සමග ජිවත්වි ලැබුණ බතපත වෙනුවෙන් උපරිම සේවයක් කල සුනඛ සුහදයා උතුම් මිතුරෙකි.දඩාවතේ ගියත් තිරිසනුන් තුලින් තවමත් මව් සෙනෙහස මියගොස් නැත.

Sunday, March 7, 2010

අෙප් රට

ලෝකයෙ අැති ලස්සනම රටවල් අතුරින් ඒකක් ශ්‍රි ලංකාවයි. මෙහෙම කියන්ෙන අැමරිකාවයි. ඒත් මම හිතන්නෙ ලෝකයේ අැති සුන්දර ඒකම රට ලංකාවයි .සතර වටින්ම සප්ත මහා සාගරය වටකොට අැති ලංකාව හරියට සාගර මෑණි තුරුලුකර ගත් දරුවෙක් වගෙයි.
             ස්වභාව ධර්මයෙ දර්ශනිය නිර්මාණ අපේ රට තුල තිබෙනව. කදු හෙල් වනදුර්ග බෙහෙත් පැලැටි වර්ග අාදි වු නොයෙකුත් දෑ අප සතුව තියෙනව.ස්වාභාවික වරායවල් ඵෙතිහාසික වටිනාකමකින් යුතු ස්ථාන සහ යහපත් දේශගුණික  තත්වයක්ද අප රටෙ පවතිනව.
           ඒහෙත් කණගාටුවට කරුණ මෙය මාතෘභූමිය කොටගත් අපට ඒහි අගය ෙනාවැටහිමයි. ඒයි අගය දන්නෙ විදේශිකයන් පමණයි.ශ්‍රි ලංකාෙව් අගය දන්නා විදේශ ජාතින් කිහිප විටක්ම මෙහි අයිතිය තහවුරු කර ගැනිමට උත්සාහ ගත් අයුරු ඉතිහාසය ගෙන හැර දක්වයි. විදේශ වාර්තා අනුව සංචාරය කිරිමට වැඩි කැමත්තකින් තෝරා ගන්නෙ ශ්‍රි ලංකාවයි.  අැමෙරිකානු පුවත්පතක් කල සමීක්ෂණ වාර්තා වලින් මුල්තැන ශ්‍රි ලංකාවට ලැබි තිබිම මහත් අාඩම්බරටය කරුණකි.කුරිරු යුද්ධත් බල අරගලයත් අතර අවසනාවන්තයුගයක් නිමා කරමින් අප රට ලැබු නිදහස ශ්‍රි ලංකාව ලෝකයෙ ඉහලම ස්ථානයකට ඔසවා තැබිමට සමත් වි අැත. ඉන්දියන් සාගරයේ කදුළු බින්දුවක හැඩය ගත් රට ලෙස හදුන්වා තිබුනද මා දකින්නෙ ඒය සුදු කිරි බින්දුවක හැඩයයි.අපේ භාෂාව රට අපි අගය කළ යුතුයි.අප රටට උරුම වී අැති ස්වභව ධර්මයේ දායදයන් රැකගනිමින් ඒ අභිමානය ලෝ පතල කරමු.
  මව්බිමෙන් අෑත්ව ජිවත්වන අය තුල මෙහි අැති වටිනාකම දැනෙනු අැත.ඔවුන්ට මහත් අභිමානයෙන් රට ගැන සිතිමට හැක.
     පාට සලකුණු තෝරාගෙන රට පාලනය කරන්නට නොව ඒකාවන්ව ඒකව මාතෘභූමිය නගා සිටුවන්නකාලය උදාවි අැත. අපට පමණක් උරුම වු ලාංකික සංස්කෘතියත් ලෝකයේ ෙකාතනකවත් නැත. ඒය ලෝව පතල කල හැක්කේද අපට පමණකි.
 අපේ ජිවිත සමග ඒකට බැදි අැති දේශයේ සුන්දරත්වය ලෝකයාගෙ නෙත්පිනවිමට ඉඩ හැර දෙමු .රටක ජිවත්වන රට වැසියන් ෙභ්ද වෙනවා යනු ස්වභාව ධර්මයද විනාශවිමයි. ස්වභාව ධර්මය විකෘති වනවිට පරිසරයේ සුන්දරත්වයද විනාශවි යයි.අපේ ජිවිත සුන්දර කරගන්නා වගෙම රටෙ සුන්දරත්වය ද රැක ගැනිම වගකිමක් හා යුතුකමක් වනු අැත

Wednesday, March 3, 2010

සොරාගත් ජිවිත ගැන........

ජීවන අත්දැකිමක් ෙත්මාව කරගත් මෙම පොත සොරාගත් ජීවිත නමින් හදුන්වා තිබෙනව.පරිවර්තනයක් වන මෙය ලියාඅැත්තෙ මිෙෂල් පිටොයි  නම් ප්‍රංශ ජාතික ගත් කතුවරියයි.සිංහලයට පරිවර්තනය කර අැත්ෙත අාරියරත්න චන්ද්‍රවංශ මහතායි.
              තවත් විශේෂ දෙයක් වන්නෙ ෙමම ග්‍රන්ථයෙ කතා නායිකාව සමග ඒක්ව ලියු කතාවක් විමයි. ත්‍රාසය භිතිය දුක යනාදි හැගිමි දනවන කතාවක් විම නිසා අාරම්භයෙ සිට අවසානය දක්වා ඒක දිගට කියවෙගෙන යෑමට හැක.
             මොරොක්කොෙව් අධාරකරුවකු වු ජෙනරාල් අවුප්කර්ගෙ දියණිය ෙලස ඉපදි 5 වන මොහොමඩ් රජුගෙ දියණිය ෙලස හැදිවැඩි අතිශය සුඛෝපභෝගි දිවිෙපවතක් ගතකල හා අසමාන්‍ය වරප්‍රසාදවලට අයිතිවාසිකම් ලැබු මලිකා නම් කාන්තාව මෙහි කතා නයිකාව වෙයි. අැගේ පියා කුමන්ත්‍රණ යක නියැලුනු නිසා මරණ දඩුවම ලැබුෙව්ය.
            මලිකා සහ අැගේ මව සහෝදර සහෝද රියන් වසර 15ක් කාන්තාරයේ සිරකර තැබිය. ඉන් වසර 10ක් ෙවන් වෙන් වු සිරකදවුරුවල ජිවත්වන්නට සිදුවිය. සිරගත වු කාලය තුල අනේක විද වු දුක් කරදරවලට මුහුණ දිමට සිදුවු ඔවුන් මිනිසුන්ට ජිවත්විමට නොහැකිඅකාරයෙ තාඩන පිඩනවලට ගොදුරු වුහ.
        කතාවෙ සුවිශේෂි අවස්ථාව වනුයෙ අත්වලින් පමණක් උමගක් හාරා පැන යාමයි.     
                         ප්‍රංශ ජනමාධ්‍ය සහාය ලබාගෙන මුලු ලෝකයේම අවධානය තමන් වෙත යෙමු කරවා ගැනිමට සමත් වු ඔවුන් තව අවුරුදු 5ක් නිවාස අඩස්සියේ පසුවන්නට සිදුවිය.