ලස්සන ඊමේල් ගැන......

බොහොම කාෙලකින්....ආයුබෝවන් වේවා.....අටම්පහුරෙ ඉන්දියන් මැෂින් ගැන කියවනකොට මට මතක් වුනා මගෙත් බ්ෙලාග් එකක් තියෙනව නේද?කියල.ඉන්දියා ගිහිනුත් අවුරද්දකට කිට්ටුවෙන්නත් ආව.මේ අවුරුද්ද පුරාවට පොස්ට 21කින් ඒ ගමන ගැන ලිව්ව. කියවපු අයගෙ ගනන දැක්කම සිතට සතුටයි.ඒ අයට ස්තුතියි.
                                     අවුරුද්ද ගෙවෙනකොට බ්ලොග් එක ගැන අමතක වුනා.එහෙමත් නෙමේ රාජකාරි වැඩ නිසාත් මේ දවස්වල හොද පොත් ටිකක් ගත්ත ඒව කියවන නිසාත් කාලය මදි වුනා.වයස අනුව නිදිමරන්නත් හොද නැහැනෙ.ඉතින් නැවතත් ඉන්දියා යන්නට සිහින දකිනව........බුද්ධගයාවේ රාහුල හාමුදුරුවො සමග ස්කපි හා සම්බන්ධවෙලා කතාකරන නිසා තොරතුරුත් දැන ගන්නව.කියවන පොත් අතරින් හොද පොතක් ගැන ලියන්නට කතුතුමාගෙ අවසරය ලැබුන ගමන් බ්ලොගය පැත්තෙ එන්න හිතාගෙ න උන්නත් මට ලැබෙන ඊමේල් ගැනත් ටිකක් ලියන්න ඔන කියල හිතුන.
                                  මව් පදිවිය කියන්නෙ උතුම් තානාන්තරයක් .අපි එය ලබාගන්න දරන වෙහෙස ගැන අමුතුවෙන් කියන්න ඔන නැහැනෙ.ඒ එක දරුවෙක් කුස තුල හොවාගෙන අම්මා කෙනෙක් දසමසක් ලබන මහන්සිය කොතරම්ද?   ඒත් එක අම්මාකෙනෙක් දරුවන් එකොලොස්දෙනෙක් කුසතුල දරා සිටියහොත් ..........ඒ අම්මාට තෙරුවන් සරණයි....දෙවිපිහිට ලැබේවා කියල ප්‍රාර්ථනා කරමු.ඒ වෙහෙසට කාටනම් පිහිටවිය හැකිද? ඒ දරුවන් හදාවඩා ගැනිමට කොතරම් වෙහෙසක් දැරිය යුතුද?
                                         මෙම ජයාරූපය මට ඊමේලයකින් ලැබුන නිසා යි දාන්නෙ ඒ අම්මා කැමැත්තෙන් පෙනි හිද තියෙනවනෙ .නැතිනම් මම බ්ලොගයට දාන්නෙත් නැහැ.පත්තරෙන් දකින්නත් ඇති.මාතෘපදවිය නිසා කියවන හැම වැරදි හැගිමක් ඇතිකරගන්නත් එපා.

වැඩි විස්තර නැතත් ගීනස් වාර්තාවක් ලෙසට නම්කරල තියෙනව.ඉන්දියාෙව තමයි මේ අම්ම ඉන්නෙ .අවුරදු 25ක් වෙනව.ඉන්දියාවෙ ඉන්න නිසාම මේ අම්ම වසානාවන්ත වෙලා තියෙනව.ඒමොකද පිරිමි දරුවන් 10දෙනෙකුට 1ක ගැහැණු ලමයයි. 1ට 10ක් වුනා නම් ඉන්දියාව වැනිරටක..........ඉන්දියාවට ගැහැණු ඇලජික් නෙ.අපිට නම් කවුරුත් එකයි නේද?දරුවො අතරෙ භේද නැහැ නේද.