හිනාගිය වැඩක්.......ඒත් සිනා නොවිය යුතුයි

දහවල්  කැම බිම අවසන් වෙලා මම කොම්පියුටරය ලග වාඩිවුනා විතරයි මෙන්න වදේ  අම්ම කැගහනව මට බයත් හිතුන සර්පයෙක් දෂ්ට කරලවත්ද කියලාකොම් වැඩෙ පැත්තකට දල මමත් දුවල ගියා මෙන්න සර්පයො දෙන්නෙක්ම වැට ලග ............ සුදුපාටයි මට හිනා ...............මම බලාපොරොත්තු වුන සර්පයින් දෙන්නෙක් නෙමෙ හිටියෙ .සුදුපාට මනුස්ස දුවරැන් දෙදෙනෙක් ..හහායි .. මට කතා කරන්න ඕන භාෂාව මොකක්ද කියල හිතාගන්න බැරිව ගියා. ඒත් අම්ම නම් සිංහලෙන් කතා කරනව ඒ දෙන්න හිනාවෙනව......මමත් කිට්ටුවෙලා අහපි "ඔයාල කොහෙද? " මොනවාදො කිව"           "ඉංග්‍රිසි කතා කරන්න පුලුවන්ද "  තවත් මොනවද  කිව.  එත් අම්ම සිංහලෙන් කියනව එ අය තේරෙනව වගෙ හිනා වෙනව.. මටත් හරි හිනා එ කාන්තාවන් ඔවුන්ෙග භාෂාවෙන් කියනව  අපේ අම්ම සිංහලෙන් කියනවගෙ දෙගොල්ල කියන්නෙ මොනවද කියල ඒ දෙගොල්ලටම තේරෙන්නෙ නැහ.. අපේ වත්තට එහා තියෙන්නෙ හෝටලයක් හෝටලයක් කිවට එතන  කෑම හදල තායි ගුවන් සේවයට දෙනව කවුරැ හරි සිංහල කෙනෙක් කරන්නනෙ .අවුරැදු  කිහිපයක් වුනත් තවම අපි දන්නෙ නැහ අයිත්කාරය කවුද කියල .ඉතින් දන්න නිසා ඇහුව "ඔයා තායිලන්ඩ්ද?කියල . යා....යා.......කියල කිව්ව .අහසට අත දික්කරල ටු මන්ත් කියල වෙන්නැති කිව එ නිසා මම හිතා ගත්ත එයාල ඇවිත් මාස දෙකක් වෙනව ඇති කියල .අපෙ කතාව අවසාන වන තෙක් දෙගොල්ලටම තේරැනෙ ංතායිලන්ඩ් කියන වචකය පමණයි. නමුත්  සිංහලගැමි කාන්තාවක් වන මගෙ නැන්දම්මා විදේශික එම කාන්තාවන් දෙදෙකා හමුවෙ සිනා මුසු මුහුනින් සිංහල බසින් කතා කලෙ ,කියන බස ,අහන බස දෙකම නොතේරැනත් ,සුහද මිත්‍රශිලි බවකිනි. වැට අද්දර සිට කල අදහස් හුවමාරැව නොතේරැනත් එ දෙදෙනා වෙන්ව ගියෙ ඉතාමත් සතුටින් බව මට තේරැම් ගියා. ඇත දුරු රටක තකිවුනාම දැනෙන බිය එ අයටත් දැනෙන්න ඇති .අනික එතෙක වැඩ කර න්නෙත් වැඩිපුරම සිංහල පිරිමි අය.